بیماری لثه که به عنوان بیماری پریودنتال یا ژنژیویت نیز شناخته می شود، عفونت لثه های اطراف دندان شما است. بیماری لثه یکی از دلایل اصلی از دست دادن دندان در بزرگسالان است و از آنجایی که عملاً بدون درد است، بسیاری از بیماران نمی دانند که به این بیماری مبتلا هستند. در طول هر چکاپ منظم، دندانپزشک شما با اندازه گیری فاصله بین دندان ها و لثه ها، علائم بیماری پریودنتال را بررسی می کند.
چه چیزی باعث بیماری لثه می شود؟
بیماری لثه در اثر تجمع پلاک (شکل چسبنده باکتری که روی دندان ها تشکیل می شود) ایجاد می شود. اگر پلاک برداشته نشود (با استفاده از نخ دندان، مسواک زدن و معاینات منظم دندانپزشکی)، به تجمع و ایجاد سمومی که می تواند به لثه ها آسیب برساند، ادامه می یابد. بیماری پریودنتال درست زیر خط لثه شکل می گیرد و پاکت های کوچکی ایجاد می کند که لثه ها را از دندان ها جدا می کند. بیماری پریودنتال دو مرحله دارد: ژنژیویت و پریودنتیت.
التهاب لثه – این مرحله اولیه بیماری لثه است، زمانی که لثه ها قرمز و متورم می شوند و به راحتی خونریزی می کنند. در این مرحله بیماری قابل درمان است و معمولاً با مسواک زدن و نخ دندان کشیدن روزانه برطرف می شود
پریودنتیت – در صورت عدم درمان، التهاب لثه به پریودنتیت تبدیل می‌شود و لثه‌ها و استخوان‌هایی که از دندان‌ها حمایت می‌کنند به‌طور جدی و غیرقابل برگشت آسیب می‌بینند. لثه‌های آلوده به پریودنتیت می‌توانند باعث لق شدن، افتادن یا برداشتن دندان‌ها توسط دندانپزشک شوند.
چرا بیماری لثه اینقدر جدی است؟
تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که بیماری لثه با افزایش خطر مشکلات کلی سلامت، از جمله سکته مغزی، بیماری قلبی، مشکلات تنفسی، پوکی استخوان، عوارض دیابت، وزن کم هنگام تولد و اخیراً زوال عقل مرتبط است. به دلیل این یافته ها، تحقیقات ادامه دارد. ممکن است در چند سال آینده چیزهای بیشتری یاد بگیریم.
با این حال، کاملاً منطقی است که بیماری لثه با مشکلات کلی سلامت مرتبط است. درمان بیماری لثه حیاتی است، زیرا هر چیزی که وارد دهان می شود یا در دهان وجود دارد به کل بدن دسترسی دارد. دهان مانند دریچه ای برای ورود به بدن است. به همین دلیل است که معاینات منظم و ویزیت های بهداشتی نه تنها برای سلامت دهان، بلکه برای سلامت کلی نیز حیاتی است.
آیا بیماری لثه قابل درمان است؟
متاسفانه بیماری لثه قابل درمان نیست. با این حال، دندانپزشک می توانید علائم هشدار دهنده اولیه بیماری لثه را در معاینات منظم دندانپزشکی بیمار تشخیص دهد. در این مرحله، پیشگیری ممکن است به سادگی تغییر تکنیک مسواک زدن، بهبود روال استفاده از نخ دندان یا تغییر محصولاتی که برای مراقبت از دهان در خانه استفاده می کنند، باشد.
علائم ژنژیویت که عفونت لثه و درمان بیماری را تضمین می کند عبارتند از:
- لثه های قرمز یا بنفش،
- بافت نرم لثه،
- عقب رفتن لثه،
- درد یا حساسیت لثه،
- خونریزی لثه،
- بوی بد دهان
- لثه های متورم
- عواملی که می توانند مشکل را تشدید کنند عبارتند از
- بهداشت نامناسب دندان مانند مسواک نزدن یا نخ دندان کشیدن موثر
- تغییرات هورمونی،
- ژنتیک،
- سیگار کشیدن،
- داروها و
- بیماری هایی مانند دیابت و سرطان
درمان های مختلف برای بیماری لثه چیست؟
بیماری لثه بسته به شدت و سابقه هر مورد به روش های مختلفی قابل درمان است. هدف از درمان کنترل و جلوگیری از رشد باکتری است. درمان‌های بیماری لثه می‌توانند طیف وسیعی از درمان‌های غیرگریز تا رویکردهای جراحی را شامل شوند. در اینجا برخی از برنامه های درمانی رایج آورده شده است:
تمیز کردن حرفه ای دندان: اگر در مراحل اولیه بیماری لثه هستید، ممکن است دندانپزشک به شما توصیه کند بیش از دو بار در سال برای تمیز کردن دندان مراجعه کنید.
جرم گیری و روت پلنینگ: اگر پلاک و جرم زیر لثه های خود دارید، تمیز کردن عمیق ممکن است درمان مناسبی برای شما باشد. برای این روش می توان از لیزر و همچنین سایر ابزارهای دستی استفاده کرد. داروهایی مانند دهان شویه ضد میکروبی، آنتی بیوتیک ها و ضد عفونی کننده ها نیز ممکن است همراه با این روش برای کنترل عفونت های باکتریایی استفاده شوند.
پیوند استخوان و بافت: اگر التهاب مداوم و ایجاد تارتار(در اثر ایجاد پلاک روی دندان ایجاد می شود) عمیق دارید، گزینه دیگری علاوه بر جراحی فلپ ممکن است شامل پیوند استخوان و بافت باشد. پیوند استخوان و بافت می تواند از دست دادن استخوان یا بافت لثه را بازسازی کند. پیوند استخوان باعث رشد استخوان می شود و جایگزین از دست دادن استخوان از طریق روش های طبیعی یا مصنوعی می شود. بازسازی بافت هدایت شده، نوعی پیوند استخوان از رشد بافت لثه در جایی که استخوان باید باشد جلوگیری می کند. پیوند بافت نرم از از بین رفتن بافت لثه پشتیبانی می کند و بافت ها را از طریق روش های طبیعی یا مصنوعی جایگزین می کند تا ریشه دندان محافظت شود. در نهایت، جراحی استخوان دهانه های کم عمق استخوان را کاهش می دهد تا در برابر از دست دادن استخوان بیشتر محافظت کند و از ادامه باکتری ها جلوگیری کند.
ارزیابی و آماده سازی برای درمان بیماری لثه شما
دندانپزشک شما می تواند ابتدا با توجه به هرگونه التهاب اطراف لثه به شما کمک کند تا مشکلات بیماری لثه خود را ارزیابی کنید. آنها همچنین ممکن است در مورد سابقه پزشکی شما بپرسند و برای بررسی و اندازه گیری هر گونه عفونت پلاک استفاده کنند. دندانپزشک شما ممکن است شما را برای درمان بیشتر به پریودنتیست ارجاع دهد. اکثر درمان های بیماری لثه در مطب دندانپزشک یا پریودنتیست انجام می شود. بی حسی موضعی را می توان در طول عمل جراحی برای بی حس کردن نواحی لثه انجام داد.
بهبودی درمان بیماری لثه
پس از درمان بیماری لثه باید کمترین ناراحتی را تجربه کنید. ممکن است پس از جراحی بیماری لثه دچار خونریزی یا تورم لثه شوید. یخ و فشار را می توان برای به حداقل رساندن تورم و خونریزی اعمال کرد. همچنین بهتر است بلافاصله بعد از عمل، غذاهای نرم تر بخورید، از غذاهای تند و گرم خودداری کنید. برای هر گونه ناراحتی، دندانپزشک یا پریودنتیست ممکن است ایبوپروفن یا سایر مسکن ها را تجویز کند که باید به طور منظم مصرف شوند. توصیه می شود هنگام مسواک زدن و نخ دندان کشیدن بعد از درمان، ملایم تر از حد معمول رفتار کنید.
پیشگیری از بیماری لثه
معاینات منظم دندانپزشکی و معاینات پریودنتال برای حفظ سلامتی و سلامت لبخند شما مهم است. شما نیازی به از دست دادن دندان ها به دلیل بیماری پریودنتال ندارید و با رعایت بهداشت دهان و دندان در خانه، می توانید به میزان قابل توجهی شانس ابتلا به بیماری لثه را کاهش دهید. به یاد داشته باشید که به طور منظم مسواک بزنید، بین دندان های خود را تمیز کنید، یک رژیم غذایی متعادل داشته باشید، و برای کمک به حفظ سلامت لبخند خود، به طور منظم ویزیت های دندانپزشکی را برنامه ریزی کنید.
علاوه بر این، چند عامل دیگر وجود دارد که ممکن است خطر ابتلا به بیماری لثه را افزایش دهد، از جمله:
- ابتلا به دیابت
- باردار بودن
- کشیدن سیگار یا جویدن تنباکو
- داشتن دندان های کج که تمیز نگه داشتن آنها سخت است
- مصرف برخی داروها از جمله استروئیدها و برخی از انواع داروهای ضد صرع، داروهای ضد سرطان و داروهای ضد بارداری خوراکی
